Historia parafii i kościoła w III Rzeczypospolitej
Parafia Wojskowa w Białymstoku została powołana do istnienia w dniu 3 listopada 1993 r. dekretem Biskupa Polowego WP gen. Sławoja Leszka Głódzia. Otrzymała wówczas tytuł św. Maksymiliana Marii Kolbego. Jej pierwszym proboszczem został ks. Marian Wydra - profesor Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku. Prócz rodzin wojskowych zamieszkujących na terenie miasta swą opieką duszpasterską parafia garnizonowa objęła również następujące jednostki:
- 18 Brygadę Zmechanizowaną (obecnie 18 Pułk Rozpoznawczy),
- Wojewódzki Sztab Wojskowy,
- Regionalną Składnicę Kwatermistrzowską (obecnie nieistniejącą),
- Wojskową Komendę Uzupełnień,
- Wojskową Administrację Koszar (obecnie 25 Wojskowy Oddział Gospodarczy)
- Garnizonową Przychodnię Lekarską,
- Ganizonowy Węzeł Łączności,
- Wojskową Agencję Mieszkaniową.
W dniu 15 czerwca 1996 r. nastąpiła zmiana proboszcza. Nowym kapelanem Garnizonu Białystok został ks. ppłk Tadeusz Pałuska. Początkowo parafialna wspólnota wojskowa korzystała gościnnie z przedwojennej świątyni garnizonowego, a obecnie kościoła parafialnego Archidiecezji Białostockiej pw. św. Stanisława, jednakże w kwietniu 1997 r. powstała tymczasowa kaplica oraz kancelaria parafialna usytuowane w jednym z wojskowych baraków przy ul. Kawaleryjskiej 70 i wówczas wokół nich zaczęło koncentrować się posługiwanie duszpasterskie oraz życie liturgiczne.
Z dniem 1 grudnia 1997 r. nastąpiła zmiana tytułu parafii, która otrzymała nowego patrona jakim został św. Jerzy, rzymski oficer legionów i męczennik z III w. W marcu 1998 r. zapadła decyzja o powstaniu stałego kościoła wojskowego. Po wielu propozycjach i konsultacjach z Dowódcą Garnizonu i miejscowej jednostki podjęto decyzję o adaptacji połowy budynku warsztatowego WAK nr 126 w kompleksie koszarowym białostockiej brygady. Wykonanie projektu kościoła zlecono architektowi Andrzejowi Poraszko. Jego propozycja uprzednio zaakceptowana przez Biskupa Polowego oraz cała dokumentacja zostały ukończone w październiku 1998 r. i zatwierdzone przez Rejonowy Zarząd Infrastruktury w Warszawie. Wraz z projektem nowej, garnizonowej świątyni powstał również plan zagospodarowania terenu przy kościele: drogi dojazdowej, parkingów i terenów zieleni. W całości kompleksu przewidziano również pomieszczenia przeznaczone na plebanię i kancelarię parafialną. W dniu 23 kwietnia 1999 r. zawiązał się Komitet Budowy Kościoła i rozpoczęto prace adaptacyjno-budowlane przy nowej świątyni. Głównym wykonawcą budowy została firma „MERAT”.
Na początku grudnia 2000 r. doprowadzono budowę do stanu surowego i zaczęto prace wykończeniowe. W kwietniu 2001 r. w prezbiterium świątyni zamontowano sygnaturkę - swoistą relikwię, dzwon pochodzący zezburzonego w latach pięćdziesiątych z polecenia ówczesnych władz kościoła garnizonowego w Regnach (JW 1530) koło Łodzi. Wspomniany dzwon został ukryty i przechowany ponad 40 lat przez żołnierza II Armii WP pana Mieczysława Puzyrewskiego.
W prezbiterium świątyni został umieszczony ołtarz i tabernakulum, które swym wyglądem nawiązują do rękojeści „Szczerbca” - miecza koronacyjnego królów polskich od czasu Władysława Łokietka. Ścianę ozdabiają sztukaterie przedstawiające sztandary bojowe z czasów króla Zygmunta Augusta, logo Ordynariatu Polowego WP, tarcze z Orłem i Pogonią oraz proporce z barwami białostockich jednostek wojskowych z okresu II Rzeczypospolitej: 42 Pułku Piechoty, 14 Dywizjonu Artylerii Konnej i 10 Pułku Ułanów Litewskich. Ich twórcą jest białostocki artysta plastyk pan Jerzy Grygorczyk.
