28 II 2008 - czwartek
Biskup Polowy Wojska Polskiego gen. dyw. dr hab. Tadeusz Płoski udzieli sakramentu bierzmowania dziewietnastu osobom z grona młodzieży naszej parafii. Uroczystość zgromadził dowódców wojskowych i komendantów służby resortu MSWiA. W tym ważnym dla młodzieży dniu umocnienia darami Ducha Świętego byli obecni m.in. płk Adam Buliński - Zastępca Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego, ppłk Krzysztof Rogacz - Komendant Wojskowej Komisji Uzupełnień; ppłk Zbigniew Kruczkow - Dowódca 18 batalionu Obrony Terytorialnej; płk Leszek Czech - Zastępca Komendanta Podlaskiego Oddziału Straży Granicznej, insp. Roman Popow - Komendant Wojewódzki Policji; mł. brygadier Jan Gradkowski - Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej oraz gen. Mirosław Sienkiewicz - Dyrektor Izby Celnej w Białymstoku. Mszę św. z Księdzem Biskupem koncelebrowali: ks. dr Paweł Murziński – wikariusz z Parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika i ks. dr Mirosław Korsak – kapelan Aresztu Śledczego w Białymstoku.
Na początku Mszy św. proboszcz parafii ks. kmdr por. Zbigniew Rećko powitał Księdza Biskupa Polowego i poprosił o udzielenie sakramentu umocnienia chrześcijańskiego młodzieży z rodzin wojskowych. Pułkownik Adam Buliński wyraził Księdzu Biskupowi w imieniu społeczności mundurowej, słowa wdzięczności z przybycia do parafii z posługą sakramentalną. Rodzice młodzieży bierzmowanej zwrócili się z prośba do Dostojnego Celebransa o udzielenie ich dzieciom sakramentu bierzmowania.
W kazaniu Ordynariusz Wojskowy ukazał rolę Ducha Świętego w dziejach zbawienia i w życiu wiernych. „Duch Święty – powiedział Kaznodzieja - uświęcając nas, czyli wiążąc z Bogiem, zbawia nas, to znaczy pozwala przetrwać pokusę i wyzwala od różnych zniewoleń, zaprowadza w nas wewnętrzny ład, wprowadza pokój i radość, nawet pomimo cierpień, przykrości i prześladowań”.
Biskup Tadeusz Płoski wskazał, że działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina przejawia się w postawie wobec człowieka wobec Boga oraz w relacjach do ludzi. „Tam gdzie jest współpraca człowieka z Duchem Świętym, tam widzimy czasem najpiękniejsze rezultaty” – powiedział Biskup.
Ordynariusz Wojskowy zachęcił młodzież do bliskości z Bogiem. „Bóg jest największy i najszczęśliwszy. A po Bogu największym i najszczęśliwszym jest ten, kto jest najbliżej Boga. A do Boga może nas zbliżyć tylko Kościół przez swoich ministrów. Dlatego kapłan jest czasem nazywany ministrem wieczności!” – powiedział Biskup młodzieży.
Po Mszy św. Biskup Polowy wręczył młodzieży katechizmy i pobłogosławił na drogę dojrzałego życia chrześcijańskiego.
24 IV 2008 - czwartek
W czwartek 24.IV garnizonowa wspólnota parafialna w Białymstoku przeżywała dzień swego patrona - św. Jerzego. Odpustowe uroczystości rozpoczęły się w kościele garnizonowym o godz. 17.00 Mszą św. sprawowaną pod przewodnictwem Dyrektora Caritas Ordynariatu Polowego WP ks. prałata płk Roberta Mokrzyckiego. Oprócz niego w prezbiterium wojskowej świątyni zasiedli zaproszeni kapłani z Archidiecezji Białostockiej na czele z ks. prałatem Romanem Balunowskim Dyrektorem Wydziału Duszpasterskiego Kurii Metropolitalnej, a także pastor Tomasza Wigłasz z Ordynariatu Ewangelicko-Augsburskiego.
Okolicznościową homilię wygłosił ks. kan. dr Dariusz Wojtecki wykładowca Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku.
Przed ołtarzem stanęły poczty sztandarowe 18 batalionu Obrony Terytorialnej, Podlaskiego Oddziału Straży Granicznej oraz Straży Ochrony Kolei, a także liczne grono parafian i sympatyków białostockiej, garnizonowej świątyni na czele z komendantem białostockiego WKU ppłk Krzysztofem Rogaczem oraz dowódcą 18 bOT ppłk Zbigniewem Kruczkowem. Nie zabrakło również bratnich służb mundurowych, które reprezentowali m.in. komendant Podlaskiego Oddziału SG płk Marian Pogoda, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej mł. bryg. Jan Gradkowski, dyrektor Izby Celnej w Białymstoku Mirosław Sienkiewicz, zastępca komendanta wojewódzkiego Policji podinspektor Wojciech Rutkowski oraz komendant rejonu Straży Ochrony Kolei Krzysztof Skalimowski.
Po zakończonej Eucharystii na placu przed świątynią rozpoczął się festyn parafialny „Świętojerskie Igraszki AD 2008”, którego główną atrakcją był pokaz sprzętu 18 bOT, placówki ŻW, SG i Straży Pożarnej a także wojskowa grochówka, bigos oraz inne smakołyki kulinarne. Nie zabrakło również atrakcji dla najmłodszych w postaci dmuchanego zamku do skakania i malowania twarzy. Pobyt na festynie umilała muzyka na żywo w wykonaniu białostockiego zespołu „Silvers”.
27 IX 2008 - sobota
W wigilię beatyfikacji ks. Michała Sopoćki, 27 września br., Biskup Polowy Wojska Polskiego gen. dyw. prof. dr hab. Tadeusz Płoski celebrował Mszę św. dla służby mundurowych w naszym kościele garnizonowym.
We wprowadzeniu do liturgii ks. kan. kmdr por. Zbigniew Rećko - proboszcz Parafii Wojskowej w Białymstoku powitał Ordynariusza Wojskowego i przybyłych przedstawicieli Wojska, Policji, Straży Granicznej, Służby Celnej, Straży Pożarnej. Wspomniał, że ks. Sopoćko, który następnego dnia zostanie wyniesiony na ołtarze przez 13. lat był kapelanem wojskowym.
Biskup Polowy w kazaniu przedstawił życie i dokonania duszpasterskie ks. Michała Sopoćko, zwracając uwagę na czas jego posługi kapelańskiej w latach 1919 - 1932. O Słudze Bożym powiedział: „W jego życiu najgłębiej zaznaczyła się służba Miłosierdziu Bożemu. Rok 1933 i spotkanie ze św. Siostrą Faustyną. Tutaj pojawiła się idea, która jest mu bliska, czyli sprawa Bożego Miłosierdzia. Był przygotowany do wejścia w rolę spowiednika św. Faustyny i Apostoła Bożego Miłosierdzia”.
Kaznodzieja przypomniał, że misja ks. Michała Sopoćki naznaczona była cierpieniem. Co ks. Sopoćko otrzymał w życiu w zamian? – pytał Biskup. „Prześladowanie. Był wyśmiany upokorzony. Raz nawet w czasie sympozjum naukowego oskarżono go publicznie o herezję. (..) Ksiądz Sopoćko powiedział, że Miłosierdzie to wychodzenie naprzeciw wszelkiej nędzy ludzkiej. I robimy to, wielbiąc, głosząc i wypraszając Boże Miłosierdzie”.
Biskup Tadeusz Płoski podkreślił, że w życiu ks. Michała Sopoćki centralne miejsce zajmowała idea Miłosierdzia Bożego. Tajemnica ta była obecna w jego rozważaniach i przepowiadaniu jeszcze przed poznaniem s. Faustyny. Jednakże dopiero zetknięcie się ze Świętą, która wyjawiła mu swoje widzenia mistyczne sprawiło, iż uznał on rozpowszechnienie kultu Miłosierdzia za swoją naczelną misję.
Biskup Polowy Wojska Polskiego gen. dyw. prof. dr hab. przebywał w dniach 26-27 września na Konferencji Episkopatu Polski w Białymstoku. Biskupi zajmowali się takimi zagadnieniami, jak: memoriał w sprawie rodziny przygotowywany przez Radę ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski, Synod Biskupów na temat Słowa Bożego, sytuacja powołaniowa oraz działalność i znaczenie Caritas Polska. Głównym tematem zebrania był Synod Biskupów na temat "Słowo Boże w życiu i misji Kościoła", który odbędzie się w dniach 5-26 października w Rzymie. Wieczorem 27 września br. biskupi głosili słowo Boże w kościołach Białegostoku o życiu i misji ks. Michała Sopoćki.
20 X 2008 - poniedziałek
W poniedziałek 20 października licznie zebrani żołnierze, kombatanci oraz pracownicy wojska Garnizonu Białystok, pożegnali płk. Aleksandra Urbanowskiego. Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się Mszą św. celebrowaną o godz. 13.00 w kościele garnizonowym pod przewodnictwem proboszcza ks. kmdr por. Zbigniewa Rećko. Na zakończenie Mszy św. modlitwę w intencji zmarłego odmówił również proboszcz wojskowej parafii prawosławnej ks. ppłk Igor Siegień. Dalsza część pogrzebowych obrzędów miała miejsce na cmentarzu komunalnym, gdzie ciało zmarłego zostało pochowane w rodzinnym grobowcu.
Zmarłego pożegnał Dowódca Garnizonu Płk Roman ALIJEWICZ oraz Prezes Zarządu Głównego Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego gen. dyw. w st. spocz. Adam RĘBACZ, a także Pan Tadeusz CHWIEDŹ - w imieniu Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz Podlaskiej Wojewódzkiej Rady Związku Sybiraków.
Pułkownik Aleksander Urbanowski urodził się 8 grudnia 1919 r. w rodzinie chłopskiej na ziemi łomżyńskiej. Aresztowany i w 1940 roku zesłany do obozu w okolice Archangielska. Na wiadomość o tworzeniu Wojska Polskiego, w 1943 roku wstąpił do Pierwszej Dywizji Piechoty i wziął udział w bitwie pod Lenino. Pod koniec 1943 roku został skierowany na kurs oficerski i trafił do 3 Dywizji Piechoty. Na stanowisku dowódcy plutonu, a następnie dowódcy kompanii w składzie 7 Pułku Piechoty walczył z hitlerowskim najeźdźcą. W czasie trwania Powstania Warszawskiego wspierał Powstańców na przyczółku Czerniakowskim
Szlak bojowy skończył w Koszalinie, ciężko ranny, długo wracał do zdrowia. Za udział w bojach, za okazane męstwo i odwagę został odznaczony Orderem Krzyża Virtuti Militari, Warszawskim Krzyżem Powstańczym i wieloma innymi medalami i odznaczeniami. Po zakończeniu II Wojny Światowej zawsze aktywny zawodowo. W służbie czynnej pozostawał do 1974 r. Jego doświadczenie bojowe i wiedza wykorzystywane były w pracy na stanowiskach operacyjnych i szkolnictwie wojskowym. Do ostatnich chwil życia aktywny społecznie, był Prezesem Podlaskiego Zarządu Wojewódzkiego Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych oraz Członkiem Prezydium Zarządu Głównego Związku.
29 X 2008 - środa
Na pl. Piłsudskiego w Warszawie odbyła się uroczystość promowania na stopień podporucznika kapelanów na czas „W” (na wypadek wybuchu wojny). W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele prezydenta RP, resortu Obrony Narodowej i parlamentu. Uczestniczyli w niej także Arcybiskup Wojciech Zięba, metropolita warmiński i Biskup Antoni Dydycz, z diecezji drohiczyńskiej. Nowopromowanym kapelanom błogosławieństwa udzielił Biskup Polowy WP, Tadeusz Płoski. Była to pierwsza promocja oficerska kapelanów na czas „W” w powojennej historii Polski.
Promocja odbyła się z pełnym ceremoniałem wojskowym. Decyzję Prezydenta o promocji na pierwszy stopień oficerski odczytał pracujący w Ordynariacie Polowym WP, płk Dariusz Sobotka. Kapelani zostali mianowani na stopień podporucznika przez wiceadm. Tomasza Matheę, zastępcę Szefa Sztabu Generalnego. Po mianowaniu nastąpił akt ślubowania wierności Ojczyźnie. Po ślubowaniu duchowni odśpiewali „Pieśń rycerską” a Biskup Polowy udzielił im błogosławieństwa.
Biskup Płoski wyraził wdzięczność Ministerstwu ON i diecezjalnym biskupom za umożliwienie księżom udziału w przeszkoleniu wojskowym. Kapelan zawsze towarzyszył i towarzyszy żołnierzowi polskiemu. W chwilach radości i smutku, kiedy Ojczyzna była w potrzebie, dlatego Sobór Watykański II nazywa kapelanów i żołnierzy sługami pokoju i bezpieczeństwa - powiedział podczas uroczystości Biskup.
Bóg - Honor - Ojczyzna to hasło, za którym stoją nasze dzieje, dzieje naszych sił zbrojnych - mówił do kapelanów Szef BBN, Władysław Stasiak. To hasło wyraża też godność i sens Waszego powołania. Wyraził radość, że być może niektórzy z kapelanów zasilą szeregi wojska. „Mam nadzieję, że duch ks. Skorupki będzie zawsze czuwał nad Wami. Chciałbym aby Wasza obecność będzie nadawała żołnierzom sens słów Bóg-Honor-Ojczyzna. Życzę Wam wytrwałości. Obyśmy nigdy nie doświadczyli czasu wojny” - podkreślił.
Nowopromowani w towarzystwie Zastępcy Szefa Sztabu i Biskupa Polowego złożyli wiązankę kwiatów na Grobie Nieznanego Żołnierza. Uroczystość zakończyła defilada pododdziału księży kapelanów.
Wśród nowopromowanych kapelanów rezerwy znalazło się również czterech kapłanów Archidiecezji Białostockiej:
- ks. ppor. rez. Krzysztof Rutkowski - Wasilków
- ks. ppor. rez. Marcin Wasilewski - Wasilków
- ks. ppor. rez. Piotr Radkiewicz - Białystok
- ks. ppor. rez. Artur Samsel - Katowice
Z inicjatywy Biskupa Polowego, Biskupi diecezjalni ogłosili zapotrzebowanie do uczestnictwa w przeszkoleniu wojskowym, które odbyło się w trzech ośrodkach wojskowych (w Dęblinie, Wrocławiu i Gdyni). W ćwiczeniach i wykładach wzięło udział 75. zakonników i księży diecezjalnych. Uroczystość na pl. Piłsudskiego była zwieńczeniem szkolenia. Po uzyskaniu stopnia podporucznika księża zostaną przeniesieni do rezerwy, ale w razie potrzeby będą mogli zasilić szeregi etatowych kapelanów i podjąć pracę duszpasterską w wojsku i innych służbach mundurowych. Zajęcia w jednostkach wojskowych obejmowały zagadnienia związane z terenoznastwem, logistyką, taktyką i funkcjonowaniem sił zbrojnych RP w ramach NATO. Duchowni odbyli także praktyki w parafiach wojskowych a kurs zakończyli egzaminem.
11 XI 2008 - wtorek
11 listopada br. w 90 rocznice odzyskania przez Polskę Niepodległości, w kościele p.w. św. Rocha w Białymstoku, Arcybiskup Edward Ozorowski, Metropolita Białostocki przewodniczył uroczystej koncelebrze odprawionej w intencji Ojczyzny.
Uczestniczyli Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbara Kudrycka, Wojewoda Podlaski Maciej Żywno, Marszałek Województwa Podlaskiego Jarosław Dworzański, Prezydent Miasta Białegostoku Tadeusz Truskolaski, parlamentarzyści Ziemi Białostockiej, przedstawiciele Wojska Polskiego na czele z Dowódcą Garnizonu płk Romanem Alijewiczem oraz służb mundurowych miasta i województwa, kombatanci, harcerze oraz liczni mieszkańcy naszego miasta.
Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. kmdr por. Zbigniew Rećko kapelan Garnizonu Białostok. Mówiąc w nim o „zwycięstwie miłości” w życiu chrześcijańskim, ukazał historyczną panoramę polskiej drogi do wolności. Tej wywalczonej przed 90 laty, jak i jak tej, o którą musimy się zmagać i zabiegać w dobie globalizacji. „Patriotyzm to nie hasła. Patriotyzm jest postawą pochodną czci należnej rodzicom i Bogu” – mówił kaznodzieja. „Żeby jednak kogoś kochać należy go poznać. Człowiek, który nie zna Ojczyzny, nie może jej kochać. Dzisiaj, tak jak nasi przodkowie doświadczamy różnych przeciwności. Ale nie możemy pozostać pogrążeni w smutku i rozpaczy rozkładając ręce. Taki stan jest najbardziej pożądany i sztucznie podsycany przez wszystkich wrogów Ojczyzny. Taki stan doprowadził w XVIII wieku do rozbiorów i upadku państwa polskiego. Dlatego powinniśmy odnowić w sobie świadomość wielowiekowego trwania w chrześcijańskim i narodowym dziedzictwie, odnaleźć w przeszłości specyficzne i niepowtarzalne formy inspiracji, które nie powinny - a nawet nie mogą - skutkować wiernymi kopiami, ale mogą powodować wzrost samodzielności Polaków. Twórcza energia wolnych ludzi czerpiących inspiracje z własnej tradycji może spowodować wzrost zainteresowania Polską na świecie, może skutkować dziełami oryginalnymi i prestiżowo docenionymi. Tego się zrobić nie uda, małpując często najgłupsze wzorce etyczne, myślowe i estetyczne krajów zachodnich. [...] Kiedy świętujemy odzyskanie przed 90-ciu laty Niepodległości, kiedy mówimy o wolności wpatrując się w narodowe barwy, gdzie „czerwień to miłość, a biel serce czyste”, trzeba abyśmy tę wolność naprawdę głęboko i z mądrością umieli przeżywać, abyśmy nie popadli w karykaturę wolności, w jej zaprzeczenie, jakim jest o wiele większe, wewnętrzne zniewolenie ducha, bowiem tylko ludzie sumienia, świadomi kim są i dokąd podążają zdolni są utrzymać niepodległość...” – zakończył ks. Kapelan.
Na zakończenie uroczystej Mszy św. Metropolita Białostocki powiedział: „Patriotyzm i ojczyzna, to słowa, których często używamy publicznie, a w życiu prywatnym podchodzimy do nich z obojętnością. Powstają wtedy jakby dwa poziomy: wysoki – oficjalny i niski – codzienny. Trzeba jednak, aby to co na górze, przekładało się na życie codzienne. Jest do dziś zakorzeniona w nas tzw. etyka przetrwania, która polega na specyficznej postawie np. w czasie wojny, w krańcowym niebezpieczeństwie, a która nie pasuje do czasów pokoju. Stąd brakuje nam szacunku, zaufania, miłości. W czasie pokoju natomiast górę powinna brać etyka wolności i dobra wspólnego. Nasza postawa patriotyczna to ufność, że Bóg jak w wiekach minionych będzie troszczył się o naszą ojczyznę, ale to też konieczność podjęcia pracy organicznej dla dobra Rzeczpospolitej. Niech chwile przeżyte razem w tej świątyni, pomogą nam odkrywać to co piękne, co można realizować w życiu. Nie sądźmy, że dobro jest niemożliwe, ale troszczmy się o nie i pielęgnujmy te ziarna dobra, które są pośród nas.” - apelował Ks. Arcybiskup.
Miejscem uroczystości po wielu latach stał się kościół - pomnik p.w. św. Rocha wzniesiony w latach 1927-1946 roku jako wotum dziękczynne z Odzyskanie Niepodległości w 1918 roku i zwycięską wojnę z sowietami w roku 1920. W zamyśle budowniczego świątyni ks. prałata Adama Abramowicza i jej architekta prof. Oscara Sosnowskiego monumentalna budowla miał być realizacją wezwania Loretańskiej Litanii - Gwiazdy Zarannej symbolizującej jutrzenkę Niepodległości Polski. Architekt posłużył się w swym projekcie planem gwiazdy, który jest widoczny również we wszystkich elementach: dekoracji, cięciach w betonie, stropach i pilastrach. Uwieńczeniem gwiaździstej bryły świątyni jest ponad 80 metrową, ażurową wieża zraz z 3 metrowa postacią Matki Boskiej, u stóp której umieszczono złoconą majestatyczną piastowską koronę. W ten sposób pomysłodawca przeszedł od wezwania Gwiazdy Zarannej, do nowo dodanego wówczas w litanii wezwania Królowej Korony Polskiej.
Po Mszy św. przedstawiciele władz oraz mieszkańcy Białegostoku towarzyszyli wojsku, Straży Granicznej, policji, harcerzom i kombatantom w uroczystym przemarszu ulicą Lipową pod pomnik marszałka Józefa Piłsudskiego. Tam dokonała się zmiana wart na Posterunku Honorowym, podniesienie Flagi Państwowej w czasie śpiewu Hymnu Państwowego oraz wystąpienia okolicznościowe. Uroczystości uwieńczyła inscenizacja Białostockiego Teatru Dramatycznego „Marsz po Niepodległość”, Apel Pamięci oraz złożenie wieńców.
Dalsze obchody rocznicowe o charakterze rekreacyjno-rozrywkowym miały miejsce na placu przed Pałacem Branickich.
Uroczystości rocznicowe zakończono wieczornicą harcerską przygotowana przez ZHP, ZHR i Duszpasterstwo Harcerskie Archidiecezji Białostockiej na Placu miejskim przy Rynku Kościuszki oraz pokazem sztucznych ogni.